Moczarka argentyńska (Egeria densa)

Występowanie: Rozprzestrzeniona jest głównie w zbiornikach Argentyny jak i Paragwaju, Urugwaju, Brazylii. Można ją spotkać także w południowych stanach USA oraz krajach Ameryki Środkowej. Występuje w wodach różnego typu, zwłaszcza w stojących, wolno płynących lub w zastoiskach rzecznych.


Opis: Roślina z wyglądu przypomina girlandę, a jej łodyga dorasta do 1 metra długości. Jest największym gatunkiem wśród moczarek. Na ukorzenionej łodydze w okółkach rośnie po 3-5 (zwykle 4) listków, koloru od bladozielonego do zielonego. W miejscach rozgałęzienia się łodygi wytwarza korzenie które po pewnym czasie dorastają do podłoża i spełniają wtedy wyłącznie funkcję przyczepną, natomiast składniki pokarmowe czerpie całą powierzchnią ciała. Międzywęźla skrócone, a więc okółki liści położone blisko siebie. Liście są często lekko skręcone 1,5-2 (rzadziej do 3, a nawet 4) cm długie i do 4 mm szerokie, o szczytach zaokrąglonych lub ostrych, koloru od bladozielonego do zielonego. Brzeg liścia wykazuje 20-30 drobnych ząbków. Środkiem blaszki liściowej biegnie słabo widoczny nerw środkowy. Kwiaty męskie osadzone na długich ogonkach, mają dorodny (średnicy nawet do 2 cm) biały kielich kwiatowy, wyrastają po dwa z jednego okółka. Kwiaty żeńskie nie występują.



Uprawa: W akwarium rośnie dobrze przez cały rok, kwitnie przeważnie latem. Gatunek ten lubi światło i przy jego dość dużej ilości rośnie dobrze i szybko tworzy zarośla. Przy słabym oświetleniu też rośnie ale cechuję ją wątła i słaba budowa. Wymaga wody twardej 8-15 N o dużej zawartości soli wapnia pH 6,5-7,5. Specjalnych wymagań cieplnych nie ma: rośnie dobrze w akwarium z ciepłą jak i chłodną wodą 10 - 25°C. Cechuje ją szybki wzrost przy dostarczaniu CO2. Rozmnażanie wegetatywne, poprzez oderwanie części pędu. Nie wymaga sadzonkowania. Znane są odmiany: Egeria densa var. gigantea i Egeraia densa var. longifolia

Ponikło igłowate (Eleocharis acicularis)

Występowanie: Rozprzestrzeniony jest na bagnach, brzegach zbiorników wodnych, zalanych nizinach Europy, Azji, Australii i Ameryki.

Opis: Kłącze posiada pełzające, mocno rozgałęzione, głęboko wrastające w podłoże. Od kłącza odchodzą źdźbła długie szaro-zielone przy czubku brązowe, o iglastym kształcie, dość twarde o wysokości do 15 cm. Roślina wytwarza dużą ilość rozłogów, które rozwijają się w pewnej odległości od rośliny macierzystej.

Uprawa: Roślina światłolubna, rozwija się dobrze w nie zacienionych niskich akwariach. Woda powinna być miękka do twardej o pH 6-7,5 i temperaturze 18-25°C. Podłoże z dodatkiem odżywek żelazowych. Dodanie gliny do podłoża spowoduje jego bujniejszy wzrost. Wskazane dozowanie dwutlenku węgla. Rozmnaża się ja oddzielając rośliny potomne. W sprzyjających warunkach mocno się rozrasta tworząc dywanowe poszycie. Jednak najlepsze do hodowli i rozmnażania są warunki paludaryjne, rozproszone światło i temperatura latem 23°C, zimą 12°C.

Wąkrota okółkowa (Hydrocotyle verticillata)

Występowanie: Wąkrota okółkowa jest bagienną rośliną rosnąca na obrzeżach wód rozprzestrzeniona jest w Ameryce Północnej i Środkowej na Wyspach Bahama i Antylach.

Opis: Z łodygi na krótszych lub dłuższych ogonkach wyrastają pionowo ku górze, przypominające małe parasolki, koliste jasno lub soczyście zielone liście. Blaszki liściowe o średnicy do4 cm na krawędziach lekko faliste. Roślina przytwierdza się do podłoża za pomocą cienkich nitkowatych korzeni wyrastających w węzłach.

Uprawa: Dobrze rozwija się uprawiana emersyjnie. Przy niskim poziomie wody i dobrym oświetleniu liście leżą na jej powierzchni lub wyrastają ponad nią. W takich warunkach powinno się aklimatyzować roślinę przed przeniesieniem do akwarium. Wąkrota okółkowa nie ma żadnych specjalnych wymagań co do składu wody. Roślina dobrze znosi spadki temperatury 10-24°C. System korzeniowy nie potrzebuje dokarmiania jak u większości roślin bagiennych.

Wywłócznik brazylijski (Myriophyllum aquaticum)

Występowanie: Rozprzestrzeniona w Ameryce Południowej W Brazylii i w południowych stanach USA. Porasta bagna, mokradła i rozlewiska jako roślina błotna i wodna.

Opis: Wiązkowy system korzeniowy tworzy cienkie, delikatne korzenie. Wytwarza długie do 1 m łodygi, okrągłe w przekroju, stosunkowo grube na których w okółkach osadzone są liście. W okółkach jest 4-6 liści, które są pierzaste, cienkie. Ich boczne rozgałęzienia maja do 1 cm długości. Są one koloru jasno zielonego. Pędy osiągające powierzchnię wody tworzą popielato-zielone liście powietrzne, które są z reguły krótsze i grubsze. Podwodne liście, bardzo czułe na ilość światła, z nastaniem ciemności zakrywają się a rano otwierają. System korzeniowy może tworzyć dużą ilość pędów, za pomocą których roślina się rozmnaża. Gatunek ten wytwarza osobno rośliny żeńskie i osobno rośliny męskie. Rośliny żeńskie uprawiane są w akwarium już od dawna, natomiast męskie wprowadzono do akwarystyki w 1989 roku pod fałszywą nazwą Myriophyllum elatinoides.

Uprawa: Przy uprawie tego gatunku wymagane jest rozproszone ale silne oświetlenie. Woda powinna mieć temperaturę 25-30°C latem i 15-20°C zima, czysta okresowo odświeżana. Odczyn wody może być obojętny lub słabo alkaiczny pH 7-8, o twardości do około 16°N. Rozmnaża się najczęściej wegetatywnie przez sadzonkowanie odciętych części pędów. Odnośnie podłoża nie stawia żadnych specjalnych wymagań. Wystarczy czysty piasek lub żwirek. Bardzo dobrze rozrastają się także okazy nie przytwierdzone do podłoża, które dopiero po pewnym czasie wypuszczają korzenie.

Nurzaniec Śrubowy (Vallisneria spiralis)

Występowanie: Jest to roślina rozprzestrzeniona w Europie oraz południowo-zachodniej Azji. Występuje w zbiornikach ze stojącą lub wolno płynącą wodą rosnąc na głębokości nawet do 3 metrów i przeważnie tworzy obszerne zarośla pokrywając dna zbiorników wodnych.

Opis: Liście przykorzeniowe, zebrane w ścisłą rozetkę, wstążkowate, długości do 1 m i szerokości około 1 cm. Posiadają 3 - 5 podłużnych i wielką ilość poprzecznych nerwów, barwę jaskrawo-zielona, rzadko z czerwonobrązowym odcieniem. Wiązkowy system korzeniowy z bocznymi odrostami, tworzy cienkie i białe korzenie. Jest rośliną dwupienna, jedne okazy wytwarzają kwiaty męskie, ułożone grupami w pochwach liści, inne - kwiaty żeńskie na długiej nitkowatej łodyżce sięgającej powierzchni wody. Gdy kwiaty żeńskie rozchylają płatki, kwiaty męskie odrywają się, wypływają na powierzchnie i poruszane wiatrem trafiają na kwiaty żeńskie, zapylając je. Po zapyleniu szypułka kwiatu żeńskiego skręca się spiralnie i wciąga kwiat pod wodę. Kwiaty są małe i białe.

Uprawa: Uchodzi za niewymagającą roślinę co do jakości wody, jednak woda zbyt miękka hamuje wzrost, gdyż dobrze reaguje na obecność wapnia. pH 6 - 8. Podłoże - najlepiej żwirek z dodatkiem gliny. Sadzimy go grupowo w tylnej lub bocznej części akwarium tak aby była widoczna nasada korzenia. Rośnie szybko a rozmnaża się wegetatywnie przez podziemne rozłogi. Może w ciągu roku dać kilkadziesiąt młodych roślin, a oprócz tego może zakwitnąć chociaż dzieje się to sporadycznie i gdy mamy rośliny obu płci. Oświetlenie powinno być jasne a nawet bardzo jasne, przy niedostatecznym roślina blednie i zamiera. Temperatura nie odgrywa większej roli w hodowli, w granicach 17-24°C, jednakże przez dłuższy czas nie mniej niż 15°C. Przy zbyt wysokich temperaturach do 30°C rośnie słabiej cechując się wątłą i słaba budową. Spotyka się także inna formę tego gatunku Vallisneria spiralis Linnaeus forma totifolia ze spiralnie skręconymi liśćmi, które są trochę krótsze, szersze, grubsze i o delikatniejszej barwie. W akwarium łatwo się rozmnaża za pomocą podziemnych rozłogów . Rośliny potomne rozwijają się w znacznej odległości od macierzystej. W akwarium wygląda bardzo dekoracyjnie, jednak potrzebuje cieplejszej wody i umiarkowanego oświetlenia.

Pełzacz bagienny (Proserpinaca palustris)

Występowanie: Wody stojące jak i płynące Kuby.

Opis: Roślina łodygowa dorastająca do 15 cm. Liście rozmieszczone naprzemianlegle, owalne, głęboko ponacinane po brzegach, koloru brązowo-czerwonego. Długość blaszki liściowej do 4 cm, szerokość około 3 cm. W dobrych warunkach światła przybiera piękny kolor miedziany i jego charakterystyczne pojawienie się w akwarium jest miłym kontrastem do innych roślin. Kwiaty pojawiają się na roślinach lądowych.

Uprawa: Nie ma dużych wymagań co do składu wody. Rośnie dobrze w wodzie miękkiej jak i twardej o pH w granicach 6-8°N, temperatura wody 20-28°C. Wymaga jednak dobrego oświetlenia. Do jej dobrego wzrostu wymagane jest dozowanie CO2. Rozmnazanie poprzez sadzonki.

Kabomba karolińska ( Cabomba caroliniana )

Występowanie: Rozprzestrzeniona jest w zbiornikach wodnych od południowej części Ameryki Północnej do północnych rejonów Ameryki Południowej.
Opis: Roślina posiada słabo rozwinięty system korzeniowy, a łodygi osiągają długość do 1,5 m. Liście parzyste, naprzeciwległe, widełkowato rozdzielone o kształcie okrągłym, posiadającym w jednym liściu do 60 części. Charakteryzuje się lekkim skręceniem poszczególnych segmentów blaszki liściowej podwodnej, która z wierzchu jest jasnozielona z dołu nieco srebrzysta. Roślina wytwarza liście nawodne sercopodobne nieco wydłużone. Kwiaty drobne z wierzchniej strony białe, wewnątrz żółtawe.
Uwagi: Przy sadzeniu roślin do gruntu z piasku lub żwiru nie należy zakopywać w całości systemu korzeniowego aby nie gnił. Woda najlepsza jest miękka o temperaturze 20-30°C. Oświetlenie powinno być jasne o pełnym widmie. Jest gatunkiem o mniejszych wymaganiach i łatwiejsza w uprawie niż Kabomba wodna.