piątek, 9 marca 2018

Żałobniczka Czarna


Żałobniczka Czarna zwana Czarną Tetrą (Gymnocorymbus ternetzi) - występuje w dorzeczu rzek Paraquay i Guapore w południowozachodniej części brazylijskiego stanu Mato Grosso.

Wygląd: grzbiet oliwkowozielony, brzuch srebrzystobiały, boki ciała (zwłaszcza tylna część) ciemne u młodych osobników czarne, w miarę wzrostu ryby akwariowe stają się dymnoszare. Samice są odrobinę smuklejsze niż samce, mają wyraźnie szerszą płetwę odbytową i ostro wydłużoną płetwę grzbietową. Koniec płetwy ogonowej u samic jest nieco bielszy. Ryby występują także w kilku odmiennych formach hodowlanych np. żałobniczka welonowa, biała. W akwariach spotyka się formę żałobniczki o wydłużonych płetwach. Została ona wyselekcjonowana po raz pierwszy przez polskiego akwarystę Franciszka Kawalca i stanowi oryginalny wkład do światowej akwarystyki.

Długość do 7,5 cm, w akwariach nie przekracza 6 cm.

Cechy płciowe: samiec mniejszy i smuklejszy, końce płetwy ogonowej ma wyraźnie białe.

Charakter: rybki te są gatunkami zgodnymi, młodsze osobniki są bardzo towarzyskie, przebywają najchętniej w gromadzie w niezarośniętej części akwarium, w środkowej warstwie wody, starsze osobniki przebywają częściej pojedynczo między roślinami. 

Akwarium: średnie lub duże, częściowo dobrze zarośnięte, z wolną przestrzenią do pływania. Nie za silne oświetlenie, niezbędne jest częściowe zacienienie akwarium przez rośliny pływające. Możliwie ciemne podłoże.

Woda: miękka lub średnio twarda, pH około 7, stara, regularnie nieznacznie odświeżana, o temperaturze 23-25°C, krystalicznie przezroczysta.

Pokarm: żywy, mrożony i suchy, rureczniki, dafnie, wazonkowce, oczliki.

Rozmnażanie ryby akwariowe te dość łatwo się rozmnaża. Płodność tej rybki jest legendarna. Jedna samiczka może znieść do 2000 sztuk ikry. Z odchowaniem takiej ilości potomstwa są jednak spore kłopoty, chociażby konieczność bardzo częstej podmiany wody. Akwarium tarliskowe powinno mieć pojemność 30-50 l poziom wody około 25 cm i być całkowicie szklane. Najlepiej, gdy jest bez podłoża z wstawionym rusztem tarliskowym. Gdy nie ma takiej możliwości, to na dno dajemy cienką warstwę doskonale przepłukanego i odkażonego wrzątkiem, drobnoziarnistego piasku. Niezbędny jest zdezynfekowany kłębek mchu jawajskiego lub innych miękkolistnych roślin, który służy jako podłoże do składania ikry. Woda twardość ogólna 5-10°n, twardość węglanowa poniżej 2°n, pH około 7, temperatura 26-28°C i niewielkim dodatku garbników idealnie przezroczysta! Jej pochodzenie nie ma specjalnego znaczenia, musi być jednak wolna od zanieczyszczeń chemicznych. Akwarium tarliskowe ustawiamy w zacienionym miejscu. Dobór pary tarlaków nie przedstawia z reguły problemu, samica powinna mieć wyraźnie zaokrąglony brzuszek. Tarło następuje często po dwóch, trzech, a nawet czterech dniach. Młode żałobniczki karmimy najpierw pierwotniakami, a następnie „pyłem" zawierającym larwy oczlików. Jedzą również suche pokarmy. W miarę wzrostu należy młodym rybkom zapewnić odpowiednio wiele miejsca do pływania i odświeżać wodę. Po tarle wyławiamy je, gdyż zjadają ikrę, a akwarium zaciemniamy akwarium. Gdy narybek zaczyna już pływać w pozycji horyzontalnej (z reguły na czwarty lub piąty dzień po tarle) akwarium odsłaniamy i rozpoczynamy karmienie. Młode Żałobniczki czerwone nie są zbyt wybredne w wyborze pokarmu, chociaż lepiej rosną przy podawaniu pokarmu żywego (drobny pył, pierwotniaki), niż suchego. Larwy oczlików lub solowca jedzą w 3-4 dniu aktywnego życia. Dalsza opieka nad narybkiem jest podobna, jak u neona Innesa, ale młode Żałobniczki są o wiele wytrzymalsze. 
W dalszym wychowie wskazany jest dodatek pokarmu roślinnego parzone płatki owsiane.